‘Amai seg, gij klapt Vloms!’ (‘Zo hé! Jij praat Vlaams!’)

Verweesd Cover

Na de signeersessie op De Boekenbeurs had ik rázende honger en stapte in de metro richting Antwerpen centrum om wat te gaan knabbelen.
Ik had me al wel kunnen bedenken dat Antwerpen centrum op zulke momenten ontzéttend druk is.
Maar de honger nam de overhand.

De Hulstkamp op De Keyserlei is mijn vaste ‘relax-stekje’ waar ik ook dingen bijwerk, terwijl ik lekker eet. (En oh ja, het eten is daar méér dan ‘af’!)
Reizen en schrijven is voor mij pure ontspanning 😊 .
Terwijl ik een schrijfcoaching bijwerkte, zat er een koppel naast me dat nogal luid praatte.
(Ik luister graag. Maar ‘afluisteren’ is niet mijn ding wanneer ik werk.)

Vrouw:
‘weer zo’ kinneke dat altij hare computer bij heeft, schat. Da’s toch wel verschrikkelijk in dezen tijd, zenne! Ze zen allemool zó erg met hun eigen bezig. En dus met dieje Feesboek, of van dat allemool.’

Man:
‘joa, schat. Da moete mij ni meer vertelle.’

Vrouw:
‘ge snapt ’t eh, Jean.’ 😊

Man knikte inlevend:
‘genieten op nen hoogdag, dan nog? Da kent de jeugd van tegenwoordig ni meer.  En dan nog oog hebbe voor iets cultureels als De Boekenbeurs! Da zit er bij de jeugd ni meer in, zenne. Vergeet da mor, schat.’
(Dachten dat ik geen NL verstond zeker 😂)

Ik werkte verder.
(Een vrouw kan meerdere dingen tegelijkertijd 😉 )

Ze stonden op na hun koffietje.
‘Allez, meiske nog nen toffen avond hé. Enne, ‘k hoop da ge nog wa échte vriende ziet dees weekend?’
(😲 )

Aloka:
‘Ik ben nu niet met Facebook bezig. Ik werk aan een bijzondere schrijfcoaching. Ook na mijn signeersessies moet ik doorgaan met mijn werk. Feestdag of niet.’

Hun monden vielen open. (De koekjeskruimels bijna in de koffie.)
😅

Vrouw:
‘ge bedoelt, ge hebt handtekeningen gezet? Waar dat?’

Aloka:
‘ik signeerde de 6de keer op De Boekenbeurs.’

Man:
‘amai seg juffra, da’s wel tof da gij al nen boek hebt uitgebracht op uwe leeftijd, zenne.’

(Ik wist niet meer hoe ik mijn slappe lach moest verbergen. Ik wrong mijn gezicht in meer dan 1000 bochten.😉 )

Aloka
‘ dank je, meneer. Dit is mijn 7de boek. Willen jullie m’n kaartje? Naast het schrijven ben ik life coach.’

😮
(De laatste koekjeskruimels vielen op hun schoot.)

Man:
‘ge ebt dus gestudeerd om mensen te ellepe, of wat?’

Aloka:
‘ja, ik ben afgestudeerd als life coach. Studeren alleen is geen school. Ik heb op mijn 38ste een behoorlijk uitdagend leven gehad waardoor ik een boek over mindfulness durfde schrijven.’

De ober kwam met de rekening.
Ze stonden op:
de vrouw sloeg haar armen om mijn sjaal heen.
‘amai, ik heb wel veel bewondering voor u, zenne!’
😊