Met gevouwen armen, tuur ik in de verte, vanuit het zolderdakraam Aanschouw ik de onrustige, quasi laatste zomerbries. Ik scan de verte, die niet half zichtbaar is. Door een oogverblindende maan. Die mij gelukkig niet ziet staan. Ik zijg neer op mijn yogamat. De verte is nu ver weg. Ik sluit mijn ogen En aanschouw wat er diep in mij wel aanwezig is. Een welgekende…
Je verliest niet Je laat los Plots verdwaald in een naaldboombos Tranen komen Woede gaat En soms weet je even niet Hoe rivieren stromen, hoe het nu moet gaan. Je verliest niet Je laat los Je reist: bestemming onbekend. Herinneringen komen. Flash-backs gaan En soms weet je even niet of je nu links of rechts van de weg moet gaan staan. De "pechstrook", dan maar?…
De wereld is stil Straten verlaten. Zo ervaar ik de verstomde wereld nu zo oneven om me heen. De wereld is gestopt met praten. Tenminste zo ervaar ik het tussen wegen en paden Deze rare wereld zo om me heen. Deze verstilde wereld brengt me dichter bij mezelf. Ben op zoek naar nieuwe wegen. Ik wacht op boeiend nieuws. Waarover we tot op heden zwegen.…
Ik blijf bij mijn 3V-systeem. 🤔 Verbondenheid, Vrede, Verdraagzaamheid. Ben zó klaar met onvrede, verdelingen en globale uitspraken. Zéker op social media. (Het radiointerview met Stef Bos op Joe FM vandaag inspireerde me erg!) Als mens zijn we toch gecultiveerd genoeg om in één gezonde lijn te denken? Respect leidt tot begrip. Begrip leidt tot ruimdenkende blik. Een ruimdenkende blik prikkelt je brein en dus…
Laat de wind geen onverstaanbare woorden tussen de twijgen fluisteren. Laten we naar elkaar luisteren. In tijden van stilte. In tijden van onenigheid. In tijden van verandering. En diepe verbinding. We vliegen door wind en weer Begrijpen elkaar soms niet meer. Tussen woorden van kreupelhout. Waarin ontluikende bladeren nog nauwelijks waarneembaar zijn. Verdwijn niet achter Het Gordijn Laten we met z'n allen gewoon weer één…
Er werd ons veiligheid beloofd Alle regeltjes werden netjes gedoogd Met het oog op vrijheid Waardoor perspectieven hun opmars deden. Lockdowns behoorden tot een ver verleden. Lazen we nog niet zo lang geleden. Er werd in vrijheid geloofd. Ademruimte om longziekten buiten de deur te houden. Er worden ons veel ditjes en datjes verzocht. Vreemd, toch? Sommigen voelen zich bekocht. Hoe dat zo kan? Dat…
Laten we elkaar met de Klavertjes Vieren. Met respect voor ieder met onderbouwd gedachtengoed. Met diep respect voor elkaar. Gefundeerde stellingen plaatst men immers in de bouwsector, niet tussen mensenmensen. Wie zijn wij als mens? Better than all the rest?🤔 Ja, we vonden zeer heet water uit. Waaraan we ons kunnen verbranden. Ja, we vonden gassen uit. Om te rijden, koken, en industrie te creëren.…
Kerst 2021 Ik zie lichtjes en jurkjes passeren, in flauw verlichte étalages. Jurkjes lonkend in onuitgesproken tijden. Ik draai gedwee mee. Omdat het zo hoort. Omdat het niemand stoort? Geen onvertogen woord zal vallen. Zo kan er ook geen breken. Kerst. Licht. Het licht! Wijsheid in zicht!🔑 Ik 'juich' met gedempte stem. Ik zwijg. Zoals dit bij forse gelatenheid hoort. 🤔 De tijd. Waarin gezelligheid…
Dit huis - in een heel andere staat - was ooit mijn thuis. Het witgekalkte grauwe huis Daar waar 'Medisch centrum West' woonde De meisjeskamer waarin ik verliefd werd op één van de mannen van Clouseau. De plek waar wolken samenpakten Het leven een pact sloot met mijn lot. Dit huis met gammele fundamenten De plek waar mijn moeder mijn vader verliet. Het huis waarin…
Straten blijven kaal en verlegen leeg, zonder mensen die elkaar nu niet meer nodig hebben of zo? Stadskeien blinken Schitteren in midavondlicht gepimpt door een prille lentezon. Geen mens wist van dit verhaal Niemand wist hoe dit verhaal ooit begon. Straten, stegen, verlaten raadselachtig langs myserieuze wegen eenzaam en gelaten. Straten en lege stegen. Terwijl ik uit het woonkamerraam kijk vraag ik me ingehouden af…