De verhuizing

Verhuizing

Tien voor vijf in de ochtend.
Vrolijke vogels schreeuwden me de oren van mijn kop.  Ik trok de donsdeken over mijn hoofd, hapte naar adem.
Verhuizen! Voor de zoveelste keer in mijn leven 🙁
De wereld trilde achter mijn oogleden.  Willekeurige gedachten drongen zich aan me op.

Het was de allerlaatste ochtend in ons huisje en in ‘stilte’ vroeg ik me af of ik deze omgeving zou missen.
Met moeite opende ik mijn ogen. Banaandozen en reistassen naast mijn bed.
Kartonnen verhuisboxen tegen de kleerkast. Hoeveel keren ben ik niet verhuisd in mijn hele leven?
Drie volle A4-tjes zijn niet voldoende om mijn adreslijst te vullen: ‘een leven van Brussel tot in Maastricht.’
Haast onbeweeglijk schoof ik het bed uit, stiefelde naar de badkamer en sorteerde mijn toiletspullen in de laatst overgebleven rugtas.
Terwijl ik onder de douche stond, hoorde ik het koffieapparaat pruttelen.
Toen ik in de keuken kwam streek mijn lief me door de haren en zei: ‘lieverd, je gaat eindelijk naar huis. Ons thuisje.’