“Dieren begrijpen toch niks”
Ik was behoorlijk van de kaart toen ik naar de drogist ging.
Terwijl ik op zoek was naar de geschikte haarspeld, hoorde ik achter me: “Godverdomme, tuig! Volgen!”😳
Ik blikte achterom, en keek de man doordringend aan. Dat had hij kennelijk niet in de gaten. “Kankerteef, volgen zei ik!”😰
De minilabrador, die het intussen op een angstig piepen had gezet, werd over de vloer gesleept. 👎😭
Hij schold nog wat binnensmonds naar zijn tweede pup van hetzelfde ras. Het diertje zat rillend op de tegelvloer. Kopje naar de vloertegels gericht.
Ik wachtte tot de man klaar was met het afrekenen van zijn spullen.
Mijn hart hamerde in mijn keel, want erg “mak” zag de man er ook niet uit en bovendien zo ongeveer een meter groter dan ik. 😯
En toch. Ik kan het niet aanzien! Dierenleed onder welke vorm van ook.
De man ging buiten op een bankje zitten roken. De diertjes dicht tegen zijn sandalen getrokken.
Stiekem had ik gehoopt dat ze minstens één teen kapot zouden knabbelen 😅.
Ik liep de winkel uit en ging – met geheven schouders- voor hem staan en begon op zachte toon:
“Waarom scheldt u zo op uw honden?”
“Ik heb nog geen namen voor ze gevonden.” luidde het.😳
Of hij de waarheid sprak, liet ik in het midden.
“Dan nog, het is voor mens noch dier gezond om uitgescholden te worden.”
“Die klotehonden begrijpen mijn woorden toch niet.” 😳
“Die hondjes zijn vooral gevoelig voor de manier waarop u dingen tegen ze zegt. Later zijn de rollen misschien omgekeerd wanneer ú hulpbehoevend wordt.
Dan zijn ze opgewassen om tegen uw houding in te gaan.”
Hij stopte met het lurken aan zijn sigaret.
“Zo, u weet veel over dieren.” klonk het rustig. 😊
“Niet specifiek over dieren. Wel over communicatie en welke gevolgen gebrekkige communicatie en mishandeling op mens en dier heeft.”
“Hmmm. Klinkt slim voor zo’n jonge griet.”
Wonderbaarlijk genoeg kreeg ik een flauwe glimlach van de man. 
“Klinkt niet slim, is gewoon een feit. Ik zou proberen om eens een andere toon aan te slaan tegen uw hondjes. En ze ook een lief klinkende naam te geven.
U zult versteld staan van de liefde u ervoor in de plaats krijgt.”
Hij keek naar zijn voeten. De beestjes lagen nog steeds rillend op de stoepstenen.
“Aaien en vriendelijk praten doet wonderen.”
“Dank voor je raad.” zei de man stil. “Ik heb zelf niet anders gekend.”😢
“Erg voor u. Precies daarom is het een mooie uitdaging om je diertjes helemaal anders te behandelen. U weet, jammer genoeg, hoeveel pijn dit doet.”
Dit keer kreeg ik een uitgesproken glimlach en een bedankwoordje.
Ik liep verder en blikte nog één keer achterom. Ik zag dat de man de hondjes met beide handen over de rug streelde. 😃😃😃
© Aloka Liefrink
