Drunkorexia
Drunkorexia. ?
Van de week had ik een cliënte die m’n hart brak.
Zichzelf brak. Aan flarden scheurde. Schokschouderde uit schaamte.
Met haar toestemming en anoniem schreef ik deze blog.
Drank werd belangrijker dan eten. Het effect van de roes op 1.
Om dan elke morgen op te staan met huilbuien. Met sloten koffie sleept ze zelf zichzelf naar het kantoor.
Hoofdpijn kende ze niet (meer).
Telde af naar het uur dat de kantoorsaaiheid zou stoppen. Ze had al geprobeerd om te eten, en een pilsje of 5 voor het eten te laten staan staan. “Want een pils is een boterham in calorieën”. En die middagen/ avonden waren leeg voor haar. Maar “geen nood”. Ze bereikte 38 kg op een lengte van bijna 1.70m.
31 jaar. Kijk, ik mag verslavingscoachwerk verrichten. (Vér na medische en diepgaande psychische trajecten). Maar toch: dit ging me echter te ver. Mijn hart is te klein, mijn verantwoordelijkheidszin te groot.
Ooit stond was ik ook ontvankelijk voor overmaat. Ik leefde mijn leven niet. Gelukkig ben ik wegwijs in – zo nu en dan – een rode wijn . En eten / koken doe ik veel te graag!
Op sigarettenpakjes staan gevolgen. Op alcohol niet….
(PS. Ik kreeg toestemming om haar case te posten. Ze wil meningen en tips.)