Ik ben / herken mezelf niet meer door mijn partner

Wat als je jezelf verliest in je relatie? Heb je hier al over nagedacht?

Eerder deze week schreef ik hoe moeilijk het kan zijn om iets in je leven te moeten veranderen. Veranderen is voor velen een angst om iets vertrouwd te verliezen.

En wat als je jezelf verliest?

Vandaag schrijf ik over de drang en de impact wanneer de één de ander probeert te veranderen in een relatie.

Mij overkwam het meerdere keren in vorige relaties. Partners wilden mij – onbewust – ‘boetseren’. Daar ben ik nu klaar mee.

Wanneer het boetseerspel is gestart, raakt vrijheid zoek.

In mijn praktijk vergelijk verliefdheid wel eens met een snelle fotoshopoefening die je toepast op je smartphone:

je maakt beelden minder scherp door een filtertje, of je accentueert de mooie kantjes waardoor oneffenheden niet opvallen.
Of je gumt de oneffenheden weg. Maar ze zijn er wel.

Uit onderzoek van Barelds en Dijkstra (psychologen- en auteursduo) blijkt dat mensen hun partner aantrekkelijker inschatten dan hoe zij zichzelf zien.
In die verliefde fase dicht men de ander dan ook topeigenschappen toe.

Verliefdheid maakt dezelfde stofjes los die je bij een middelenroes ervaart.
Deze hormonen zorgen ervoor dat je je verbonden voelt en veel van elkaar kunt verdragen.

Op zich is dit fijn, aan de andere kant ook tricky.

Zeker als je van nature flexibel en nieuwsgierig bent: dan sta je open voor andere (leef)werelden en nieuwe ervaringen. Hierdoor kunnen je relatiegrenzen – en waarden vervagen.
Grenzen die je maar beter kunt bewaken!

Áls je al klaar was om over je relatiegrenzen na te denken, ook dat is geen evidentie. Wanneer je die waardebepalingen (nog) niet hebt ontwikkeld, is het ook quasi onmogelijk om gelijkwaardige relatieafspraken te maken, waarin elke partij zichzelf kan blijven.

Een nieuwe partner kan je leven verrijken, maar ook ruïneren.

Door die healthy chick, maak je het plan om te stoppen met roken, stop je met drinken, eet je samen met haar gezonde kost en ga je trouw elke dag mee rennen.

Of: je weet dat je man stiekem wel van grotere borsten houdt, en dat wordt vaak genoeg tussen neus en lippen gezegd (in de verliefdheidsfase).
Dan kan er de angst ontstaan dat als jij geen vergroting ondergaat dat hij dan voor een rondborstiger exemplaar zal kiezen.

Misschien heb je het al overwogen om je om- of bij te scholen in een functie waar je niet zeker van bent of die bij je past?

Eén ding denk je wel zeker te weten: je partner zal trotser op je zijn. En zeg nu zelf?
Een trotse, blije partner: daar doe je toch veel voor! Zélfs jezelf wegcijferen, tot je een kneedbaar boetseerpoppetje bent dat niet meer weet hoe het er aanvankelijk uitzag?

Hoe dan ook: je sleutelt – onbewust- aan je initiële basis.
Op zich is bijleren en gezonder leven niet verkeerd, maar de motivatie mag nooit door de ander als (al dan niet uitgesproken) voorwaarde worden gezien.

Kiezen voor de ander is weliswaar ook kiezen voor een persoonlijke ontwikkeling die bij je past. Al is het een modus vivendi om jullie verschillen te omarmen.

Als je man chaotisch en slordig is, is dat niet meer alleen zijn probleem.
Als je wederhelft problemen heeft met zijn / haar ex wanneer het om de kinderen gaat, dan is dit niet meer alleen de uitdaging van je partner.

Stellen die samenlopende relatieverlangens en gelijklopende karaktereigenschappen hebben, komen ook makkelijker tot opbouwende gesprekken en lossen ruzies makkelijker op. En dit is uiteraard de essentie om samen -en los van elkaar- te kunnen ontwikkelen. De ander laten ontwikkelen in alle vrijheid, is het mooiste cadeau dat je de ander kan geven.

Ik weet dat dit makkelijker geschreven is, dan gedaan.

Om dit alles goed toe te passen, moet je eerst al weten of je überhaupt al een leuke match bent voor iemand.
En dat betekent: tevreden worden van je zelfbeeld en met jezelf kunnen leven… .

Lieve groet

Aloka