Op naar Hasselt!

Zoals jullie nu al ergens hebben gelezen, ben ik een afschuwelijk slechte slaper. Dat levert dus weerstandsproblemen op.
Nadat ik geadopteerd werd heb ik vier ooroperaties achter de kiezen. Dat heeft sporen nagelaten: ik had nauwelijks tot geen trommelvlies waardoor infecties zich dieper ‘nestelen’. Dat levert helse oorpijnscheuten op.
Ik ben niet iemand die lang ‘ziek’ wil zijn, en dat ook een beetje te weinig toelaat soms omdat ik doordraaf in werk.
Maar goed. De enige oorarts die ik vertrouw was me een behoorlijk ritje waard.
Deze arts behandelt mijn oor met uiterste precisie en met een maximum aan geduld. Ik ben er al tien jaar patiënt, en standvastig als ik ben, houd ik dat ook graag zo.
Toen ik uit de stoel kwam, voelde ik me heel even ‘dizzy’, maar die duizeligheid hield niet langer dan een half uurtje aan.
Tijd voor een terrasmoment op de grote markt met mijn liefste.
Ik kwam tot de ontdekking dat hij en ik nooit uitgepraat raken 🙂
En ja, een bezoekje aan België koppel ik nooit los aan het weerzien van trouwe vrienden. Anneke ken ik twintig jaar. We leerden elkaar kennen in het telecombedrijf waar ik als studente werkte. Leuk meegenomen? Jan, haar vriend, kan het prima vinden met ‘mijn Jan’: ze hebben ook nog eens exact hetzelfde beroep.
Na een heerlijk Italiaans etentje in Poco matto, zakten we af naar de wijnbar.
Wég oorpijn! 😉