Schrijven en schrappen, maar

Trash

Even uit mijn leven gegrepen.
O–oooh… 10 000 woorden de prullenbak in!
(Zo ongeveer 60 boekbladzijden.) 😮
Ongeveer 15 jaar geleden vond ik dit een ramp. ‘Hoe meer woorden, hoe blijer ik werd’.
Dat credo stelde ik met de jaren gelukkig bij: ‘less is more’.
Vroeger was ik bang dat mijn roman geen ‘body’ meer had, na schrapwerk.
Nu vraag ik me af: ‘Wat is voor de (proef)lezer relevant?’
Als die afhaakt, dan ben ik verder van huis.
Dus ik voel me opgelucht!
Inmiddels heb ik het zelfvertrouwen gekregen dat het na flink schrapwerk altijd weer goedkomt.
Maar…
Niet met sommigen van mijn personages.😎