Home, stay home?

Dit huis – in een heel andere staat – was ooit mijn thuis.
Het witgekalkte grauwe huis
Daar waar ‘Medisch centrum West’ woonde
De meisjeskamer waarin ik verliefd werd op één van de mannen van Clouseau.
De plek waar wolken samenpakten
Het leven een pact sloot
met mijn lot.

Dit huis
met gammele fundamenten
De plek waar mijn moeder mijn vader verliet.
Het huis waarin ik me veilig waande tussen struiken in een gigantisch park.
Boomhutten bouwde, en Arabische volbloeden water mocht geven.
De plek waar ik wegrende
voor de duivenmelker gewapend met een hark.

Deze thuis
stierf in lenteknoppen
Eenden verdronken in vervuild water
Het huis leeg
En zonder moppen
Mijn vader dacht aan een volgende ‘verhuis’.

Het huis
waarin een gat in het plafond sprong
toen ik een schrijfwedstrijd won.
De thuis waar mijn vader bestsellers vertaalde en redigeerde
Wellicht al het moment waarop het leven hem de rug toekeerde.

De thuis
waarnaar ik snakte na parentale ontvoering
Eén verloren kauw bij de voordeur
Zoekend naar een stukje hier en nu
Zonder zijn vrouwtje
Een scheur
Een definitieve barst
in het kauwenhart.

Het huis van verloren gewin.
Huis. Thuis. Verleden.
We houden ons vast aan alles
behalve het heden.

Huis. Thuis.
Woorden blijven steken
in de krop tussen mijn slokdarm en keel
tussen vervlogen printinkt en -papier
tussen de vingers van een gehavende blinde
die zijn woorden niet meer weet te vinden.
Wat moest ik hier?

Dag huis, dag Clouseauland
Welkom thuis,
Hi Nederland,
het land waar ‘Medisch Centrum West’ is gemaakt
het land waarin jij opgroeide en werd begraven
Ik beloofde je te gaan schrijven
Of een volgend boek me lukt, is steeds een vraag
Maar ik beloof,
Denk
dat ik maar weer eens
een nieuwe romanvlucht waag. 😉

© Aloka Liefrink.