Tranen van een kind tijdens een vechtscheiding

Tranen van een kind tijdens een vechtscheiding worden dikwijls over het hoofd gezien.
Zeker ook de periode waarin ouders al jarenlang met de bijl in hun handen tegenover elkaar staan, om het daarna telkens weer bij te leggen.
Voor het kind is er dan al veel leed geleden.

Volwassenen nemen vervolgens een ingrijpende beslissing, waarin het kind wordt meegesleurd.
Het kind vraagt hier niet om en de ouders zijn vaak erg druk bezig met het verwerken van hun eigen (chaotische) emoties.
Uit mijn praktijkervaring merk ik dat deze heftige situaties vaak gepaard gaan met haat, nijd, verdriet en niet zelden wordt er ook agressie gebruikt.

Wat is er met mijn kind écht aan de hand?
Als ouder heb je in het heetst van de strijd niet altijd door hoe het nu écht met je kind gaat.
Wat ik merk is dat men veronderstelt dat het kind deze episode moet verwerken
en dat het tijd nodig heeft om aan de nieuwe situatie te wennen. Dat is zeker waar.
In nog ergere gevallen krijgt het kind een “d-tje” omdat het er niet in slaagt om de vechtscheiding te verwerken, omdat het niet de kans krijgt om erover te praten.

Wat me opvalt is dat ouders aan het gedrag van het kind “zien” wat het (verwerkings)probleem is.
Meestal zit het kind met iets héél anders in de knoei, omdat het vanuit de ratio van een kind denkt en handelt.
Probeer dan ook even uit je eigen strijdgevoelens – en verdriet – te stappen en focus te leggen op de emoties en het gedrag van je kind.
Als je de verwerking van je kind er even niet bij kunt hebben, schakel dan verwerkingshulp in bij deskundigen.

Vermijd loyaliteitsconflicten bij het kind!
Als ouder doe je er zéér goed aan om het kind ábsoluut niet in aanraking te laten komen met loyaliteitsconflicten!
Dit gevaar sluipt er sneller in dan men denkt.

Enkele voorbeelden die ik van kinderen in mijn praktijk kreeg:

“Papa vindt mama een hoer omdat hij werd bedrogen door haar. Mama is geen hoer, ze is verliefd geworden op iemand anders.”

“Mama vindt papa een harteloos mens omdat hij het gezin verliet. Eigenlijk ben ik blij dat hij de beslissing nam, want ik kon die ruzies niet meer aan.”

“Papa vindt de nieuwe partner van mama een sukkel, terwijl ik hem wel aardig vind.”

Bij alle voorgenoemde voorbeelden spelen verwoestende emoties van de ex op de voorgrond en vergeet men dat het kind zware loyaliteitsconflicten krijgt.

Ook naar de toekomst van het kind is de ouderrol in deze situatie van primordiaal belang:
Wanneer het met haat, nijd en verbittering opgroeit, zal het moeilijk in staat zijn om later aan emotieregulering te doen.
Het slachtoffer zal later ook moeilijk in staat zijn om adequaat met conflicten te gaan.

Enkele basistips & tricks

Voorbereiding is véél waard!
Bereid je kind voor op een definitieve breuk tussen jullie als ouders.
Zo vermijd je al een eerste shock.
Leg ook -in kindertaal- uit dat het niet meer ging tussen jullie en dat het kind ábsoluut geen keuze hoeft te maken tussen papa of mama!
Dat papa is niet slechter dan mama en omgekeerd.
(Zie boven: ‘loyaliteitsconflicten’.)

Onvoorwaardelijke liefde voor je kind.
Benadruk goed dat deze keuze geen afbreuk doet aan de liefde die jullie koesteren voor het kind.

Deel je emoties, visie en verwerking met volwassenen/ deskundigen.
Probeer je emoties, meningen en verwerking buiten het kind om te houden. Praat er met volwassen naasten over, of zoek tips bij een deskundige.
Als volwassene ga je door een ander rouwproces.

Normale/ volwassen communicatievormen zijn essentieel na de scheiding.
Tijdens een vechtscheiding vallen er al woorden die een kind niet wilde horen. Woorden die in kinderoortjes blijven hangen.
Als het enigszins kan: bouw zakelijke maar constructieve communicatie op. Zo ziet het kind dat jullie nog je uiterste best doen – in functie van het kind – om het zo min mogelijk in verwarring te brengen/ te kwetsen.
Deze tip klinkt eenvoudig, maar wordt niet altijd toegepast in de praktijk:
Probeer op een volwassen manier – in het belang van het kind – te communiceren.
WhatsApp dient voor korte info over bijvoorbeeld de was:
Praten is een constructieve manier om je kind en fijn en veilig gevoel te geven.
Zo leer je ze meteen ook hoe ze later – in vervelende situaties – kunnen communiceren.

Herkenbaar?
The case of the ex?
Zit je met verwerkingsvragen omtrent je scheiding (zeker na het Covid-tijdperk)?
Twijfel je of je kind de scheiding wel goed verwerkt?
Boek een gratis intakegesprek om na te gaan of ik jullie kan helpen.