Waarom ik ervoor koos om na meer dan 10 jaar coaching verder te studeren

Het startte allemaal toen ik op mijn 27e, als teamcoach in een internationaal bedrijf ging werken. Dit lag min of meer in het verlengde van mijn studie, aangezien ik in de richting Public- Relations (HBO) afstudeerde.
De professionele ervaring in Brussel deed wat met me: ik wilde een degelijke opleiding tot life coach volgen. Dit in combinatie met mijn jeugddroom: schrijfster worden.

Ik debuteerde en startte mijn eerste praktijk in Vlaanderen.
Het viel me op dat ik toen – ondanks mijn rijke geschiedenis – nog niet echt klaar was om één-op-één te coachen. Ik wist ook wel dat men – in de kern – grotendeels zelf verantwoordelijk is voor de keuzes die men maakt.

Ik werd pas bewust van mijn leven, toen een cliënt me vroeg of ik zélf wel gelukkig was. Het antwoord was rationeel “ja”, zonder voor mezelf toe te geven dat het antwoord eigenlijk “nee” was.
“Ik leidde een leven zoals het hoorde.” Daar stopte mijn zelfreflectie.
Mede daarom stopte ik mijn één-op-één coaching, en zocht mijn heil weer in het bedrijfsleven.
Opnieuw werd ik geconfronteerd met het knagende vraagteken: “Wat is gelukkig zijn? Is dit het dan?” Paste de bedrijfswereld wel bij mij?
Eén ding was zeker: mijn auteursleven ging door, maar dan?

Om ook hierin helderheid te verkrijgen, had ik letterlijk en figuurlijk nog wat flinke klappen nodig.
De ommekeer van Vlaanderen naar Nederland, deed heel veel met me! Ik stond plots in een andere cultuur, met alle voor- en nadelen die ik op een rijtje probeerde te krijgen.
En last but not least: in die tijd deed ik er alles aan om mijn leven opnieuw op de rit te krijgen.
O.a. door middel van therapie van deskundigen bij wie ik me erg goed voelde.
Tijdens dat proces kwam ik de liefde van mijn leven tegen en die stimuleerde me in mijn kernkwaliteiten. Deze levensommekeer in combinatie met therapie, maakte me zelfzekerder.

Pas toen voelde ik me écht klaar om een eigen praktijk te runnen: dan wel met een geheel verfrissende inslag!
In 2017 gooide ik het roer om, en opende mijn deuren weer voor cliënten.
Nu alle puzzelstukjes kloppend in elkaar zaten, en na jarenlange nieuwe praktijkervaring, voelde ik me klaar om mezelf te verdiepen de professionele hulpverlening.
In 2020 besloot ik dat een opleiding in de ‘klinische psychologie’ wel wat voor me kon betekenen op verschillende vlakken: ik wilde cliënten beter begrijpen, en ik wilde de personages in mijn romans meer diepte geven. Ik ging ervoor en slaagde zopas voor de opleiding met het eindcijfer 9,4.

Onlangs kreeg ik ook de kans om docente “life coach” te worden, en ook dat past hélemaal bij mij!